«Είναι παράξενο που έν’ από τ΄ απογεύματα εδώ στο Montmajour
είδα έναν δύοντα ήλιο κόκκινο,
που έστελνε ακτίνες
στους κορμούς και στις φυλλωσιές
πεύκων ριζωμένων σ’ ένα σύμπλεγμα βράχων
χρωματίζοντας με φλογερό πορτοκαλί τους κορμούς και τις φυλλωσιές
ενώ άλλα πεύκα σε εκτάσεις πιο απόμακρες,
διαγράφονταν μπλε της Προύσας πάνω σ’ ένα τρυφερό γαλαζοπράσινο, κυανωπό.
Τούτο λοιπόν είναι το έργο αυτού του Claude Monet, είναι υπέροχο.
Η λευκή άμμος και τα στρώματα βράχων κάτω από τα δέντρα
παίρνουν μπλε αποχρώσεις.»

Δεν αρκεί να αναφωνούμε μπροστά στην ομορφιά ενός πίνακα
για ν’ αποδεικνύουμε στον δημιουργό του ότι αντιληφθήκαμε τη σημασία του.
Πρέπει να τον ανακαλύψουμε στη φύση
για να καταλάβουμε τη διαδικασία της δημιουργίας του.
Διότι δια της οδού της ανακάλυψης
συνειδητοποιούμε το μεγαλείο του οράματος του ζωγράφου
ο οποίος δίχως αυτό δεν θα ήταν παρά μόνον ταλέντο.
Ανακαλύπτοντας ξανά το έργο του Μonet,
απέδειξες την ακρίβεια των λόγων του
όχι στον κόσμο ή στην κοινωνία
που πολύ αδιαφορεί για όλ’ αυτά,
μα μέσω του αδελφού σου
στον μέλλοντα αναγνώστη των επιστολών σου.