«Πιστεύω ότι για τα κάδρα,
οι δύο κίτρινες γέφυρες με γαλάζιο ουρανό
θα είναι καλά μέσα σε σκούρο μπλε
που το λέμε μπλε ρουά,
ο δενδρόκηπος σε ψυχρό λευκό,
ο μεγάλος ρόδινος δενδρόκηπος σε λευκό κρεμ
λίγο θερμό.»

Διαβάζοντάς σε μέσα στην εσωτερικότητα
που τολμά ν’ αξιώνει δειλά
για να νοιάζεσαι
ό,τι άλλοι ονομάζουν λεπτομέρειες.
Από το σκίτσο με κάρβουνο,
στη ζωγραφική με λάδι
πάνω σ’ ένα λινό καναβάτσο
για να καταλήξεις στο κάδρο,
ένας μόνος άνθρωπος, ένας μόνος ζωγράφος,
εις πείσμα της κοινωνίας,
εις πείσμα της αθλιότητας
από αγάπη για την ανθρωπότητα
και τον χρόνο.