«Όλο και πιο πολύ αμφιβάλλω
για την ειλικρίνεια του Monticelli
που κατανάλωνε τεράστιες ποσότητες αψέντι.
Κρίνοντας το έργο του
δεν μου φαίνεται δυνατόν
ένας άνθρωπος οξύθυμος από το πιοτό,
να έχει κάνει κάτι τέτοιο.
Ίσως εκείνη η Limousine,
η κυρία η Rouquette
έχει βάλει το κουτσομπολιό της σ’ όλ’ αυτά,
για να στεριώσει αυτός ο θρύλος.»

Διαβάζοντας αυτό το απόσπασμα της επιστολής σου
Αντιλαμβάνομαι από δω και πέρα
πως δεν πρέπει ν’ ακούμε καθόλου την κοινωνία
ακόμη και για τα απλά.
Διότι η ανειλικρίνεια έχει βαλθεί
να δυσφημίσει τον άνθρωπο
τον ικανό να δημιουργεί το χρώμα
μα και το ανθρώπινο βλέμμα
σ’ έναν κόσμο μπλεγμένον και μίζερο
προς αναζήτησιν του μηδενός.
Έτσι που μόνον το κείμενό σου
περιγράφει την αλήθεια της ανθρωπότητας.