Δια των χρωματισμών και των επιλογών,

ήταν δυνατόν ν’ ανακαλύψουμε

μία χρωματική κλίμακα

που δεν επιζητούσε να ευχαριστεί

ή να δυσαρεστεί την κοινωνία.

Είχε κείνη την ασφάλεια

του απελπισμένου στην τελευταία χειρονομία

γιατί όλα ήταν δυνατά στο εξής

μιας κι η θυσία είχε λάβει χώρα.

Κι εκείνος δεν χρειαζόταν παρά μόνον έναν δάσκαλο

για να ορθώσει τα κανόνια της φωνής

και να ηχήσει την πομπή των νεκρών.

Σ’ εκείνη την παρτιτούρα τού καναβάτσου,

μόνο το βαθύ κόκκινο είχε θέση.

Τέτοιος ήταν ο τάφος στη Sienne.