Στο βαθύ κόκκινο ενός χρώματος αγνώστου
ναυαγήσαμε δίχως να συνειδητοποιούμε
πως ήταν το ίδιο μας το αίμα
που αναζητούσαν τα βιβλία
της ιερής βιβλιοθήκης.
Αναδυόμασταν με δυσκολία από το αψέντι
όπου μας είχε μεταφέρει ο Vincent
κι η έρημος από θυμάρι του Rimbaud
και τρομοκρατηθήκαμε
καθώς μαθαίναμε την αλήθεια της νεράιδας.
Ήταν πραγματικά λοιπόν όλ’ αυτά,
δεν ήταν ένας θρύλος
όπου η κακή ποιότητα δεν είχε θέση,
βρισκόμασταν πάνω στο μεθυσμένο καράβι
πάντα πολιορκημένοι, μα επιτέλους ελεύθεροι.