Στον θόρυβο ενός τόπου δίχως ουρανό
πώς ν’ αναγνωρίσεις τους ανθρώπους;
Πρέπει να κοιτάξεις τις ζωγραφιές των βράχων
που κατακλύζουν τους τοίχους με διαφημίσεις;
Μήπως στον σιδηρόδρομο και στο μπετόν
βρίσκεται η αρχή του ταξιδιού;
Πώς ν’ αντέξεις την εξέλιξη των σταθμών
σε μια στάση που εννοείται ως τέρμα;
Η δίοδος είναι λιγότερο ανθρώπινη
από τα φύλλα της πέτρας ενός μνημείου.
Γιατί λοιπόν να τα βάζουμε με τη γη
που δεν μπορεί να ζει δίχως ήλιο;
Κι αν δεν υπήρχαν οι άνθρωποι;