«Τα κυπαρίσσια με απασχολούν ακατάπαυστα,

θα ήθελα να φτιάξω κάτι παρόμοιο

με τους πίνακες των ηλιοτροπίων.»

Κι έπειτα μερικές επιστολές πιο πέρα.

«Οι ελιές είναι πολύ χαρακτηριστικές…

μια μέρα, θα φτιάξω κάτι γι’ αυτές

εντελώς προσωπικό

όπως έκανα με τα ηλιοτρόπια.»

Έτσι είναι ξεκάθαρο ότι με

τα κυπαρίσσια και τις ελιές

ο Vincent αναζητούσε να χτίσει

εκ νέου μια ηλιακή σχέση.

Τα ηλιοτρόπια πάντοτε παρόντα

στο πνεύμα του το καθόλου παράλογο

αλλά προς αναζήτηση της ουσίας

μέσα σε μια κοινωνία του παραλόγου,

αναβίωνε στα κυπαρίσσια

και στις ελιές του Νότου.

Ήταν μόνο

μια τελευταία συγκίνηση

πριν το τελικό χτύπημα

ή η διάνοιξη μιας διόδου

που όφειλε να δανειστεί

για να δημιουργήσει το έργο μιας ζωής;