Ήταν δύσκολο ν’ αντέχεις

αυτή τη θέα της φρίκης

χωρίς να ξαναβλέπεις το παιδί δίχως χέρια.

Ήταν μόνο μέσα στο κρύο,

πλακωμένο από το μέγεθος του κόκκινου

σ’ εκείνη την Ουκρανία του θανάτου.

Κανείς άλλος από κείνο δεν είχε καταφάει

τα ίδια του τα χέρια βρώμικα

με την αθωότητα της παιδικότητας.

Το είχε κάνει για να μην σκοτώσει

τον πλησίον του στην αθλιότητα

μιας εποχής ξεχασμένης απ’ όλους.

Από δω και πέρα μπορούσε να πεθάνει

και να μην είναι ένοχος

παρά μόνο για τον ίδιο του τον θάνατο.