Ο φίλος του εξέτασε προσεχτικά το κλειδί.
Φαινομενικά, δεν αποτελούσε κίνδυνο για κανένα.
Αλλά μόνο φαινομενικά.
Το άνοιξε προσεχτικά.
Καμία εικόνα.
Μόνο κείμενο.
Ένα γαλλικό κείμενο κι ένα ρωσικό θέμα.
Εδώ σ’ αυτή τη σχολή… Ήταν αδύνατον.
Δεν τόλμησε να τον κοιτάξει στα μάτια.
Με το βλέμμα του πάνω στην οθόνη έβλεπε ήδη πολλά.

– Αντιλαμβάνεσαι τι βρήκες;
– Για να πω την αλήθεια, έχω μόνο υποψίες…
– Υπάρχουν!
– Είναι αλήθεια, λοιπόν…
– Απολύτως!
– Και τι κάνουμε τώρα;
– Αρχίζουμε την έρευνα…

Είχαν καταρρεύσει με μιας όλα τα χρόνια της παραπληροφόρησης.
Τα πέτρινα χρόνια κι ο ψυχρός πόλεμος έπαιρναν ένα άλλο νόημα.
Κάθισε δίπλα του στην οθόνη.
Διάβασαν μαζί το απίστευτο κείμενο.
Γιατί να το κρύψουν οι υπηρεσίες;
Κι ειδικά αυτή τη σελίδα…
Τι έλεγε, άραγε, όλο το κείμενο;
Ξαφνικά χτύπησε η πόρτα του γραφείου του.

– Ποιος είναι;
– Οι υπηρεσίες!

Πώς ήταν δυνατόν; Τόσο γρήγορα.

– Εμπρός! Έκανε ότι μιλούσε στο τηλέφωνο… Κοίταξε το φίλο του…

Δεν υπήρχε άλλη λύση. Συνέχιζε να μιλάει δυνατά, ενώ άδειαζε το κλειδί.
Σκόνη του Kantor.
Το κείμενο ήταν πλέον παντού και πουθενά.

– Ανοίξτε!
– Ναι, παρακαλώ!

Θαύμασε την ψυχραιμία του φίλου του, αλλά και την αποτελεσματικότητά του.
Είχαν στείλει μία γυναίκα, βέβαια.
Εκείνη άνοιξε την πόρτα με αποφασιστικότητα.
Σηκώθηκαν για να τη χαιρετίσουν, αλλά τους έκανε νόημα να παραμείνουν στις θέσεις τους.
Ήξεραν αυτό το ύφος.
Δεν έδειξαν, όμως, την απέχθειά τους.
Τουλάχιστον αυτό πίστεψαν.

– Δεν ήξερα ότι εργάζεστε κι εσείς εδώ…

Αυτή η επίδειξη της ψεύτικης άγνοιας τον καθήλωσε.
Δεν ήξερε τι να πει.
Ευτυχώς μίλησε ο φίλος του.

– Τον έφερα, για να τον συμβουλευτώ!
– Σε τι μπορεί να είναι ωφέλιμος ένας υπάλληλος του υπογείου;

Ήταν η αιώνια ερώτηση της εφήμερης ζωής του.
Αλλά ήξερε την απάντηση που ήθελε.
Θυμήθηκε τη Μεταμόρφωση του Κάφκα.

– Ακόμα κι οι μύγες πετούν.
– Σωστά! Το πρόβλημα δεν είναι γιατί αλλά για πού…

Σε αυτό δεν είχε πια απάντηση…
Τόσα χρόνια που πετούσε, δεν ήξερε ότι θα προσγειωθεί σ’ ένα υπόγειο. Και τώρα που ήταν στο υπόγειο, μ’ εκείνο το παράξενο κείμενο, ένιωθε για πρώτη φορά ελεύθερος να πετάξει.
Δίχως να το αντιληφθεί ο ίδιος είχε γίνει επικίνδυνος.
Δεν είχε πια όνειρα και τον εντόπισε το σύστημα.
Πριν κινηθεί καν, η σκοτώστρα είχε πέσει πάνω του.
Αποστολή εξετελέσθη.
Ο φίλος του έμεινε ακίνητος.

– Σε ποιον μιλούσατε στο τηλέφωνο;
– Σ’ έναν τεχνικό.

Δεν ήταν η σωστή απάντηση. Εκείνη πάτησε στο τηλέφωνο για να δει την προηγούμενη κλήση.
Είχε στη διάθεσή του μία στιγμή μόνο. Κοίταξε τον νεκρό του φίλο.
Τότε έγινε επικίνδυνος.