Ο Vincent δεν ήταν μόνον

ο ζωγράφος των αγροτών.

«Καθώς περπατάω με τα ξυλοπάπουτσα,

θα φτάσω εύκολα στον στόχο.»

Στην Ολλανδία, σκεφτόταν ήδη

σαν τον Angelus του Millet.

Κοιμόταν στο άχυρο

κι έτρωγε μαύρο ψωμί.

Ο Vincent ήταν δυστυχισμένος σαν τις πέτρες

μα δεν σκόνταφτε πια.

Ήταν βέβαια ο άνθρωπος του τόπου

όμως αυτού του χρόνου.