Ακατανόητος και χωρίς ν’ αγαπηθεί
ο Vincent αποδέχτηκε το προφανές.
Έπρεπε να γίνει περιθωριακός
για να φθάσει στο καλλιτεχνικό μεγαλείο.
Το παράξενο της μοναχικότητάς του
είχε επιτέλους μια εξήγηση
ακόμα και για τον Théo.
Ήταν καλλιτέχνης,
αυτή ήταν η πραγματική του φύση,
έτσι τίποτα πια δεν μπορούσε να τον σταματήσει
στην αναζήτησή του των χρωμάτων.