Όταν κοιτάζαμε τους πίνακές σου

δεν μπορούσαμε ν’ αποφύγουμε το ερώτημά σου.

Έπρεπε να ζούμε μόνο έτσι;

Δίχως έργο, δίχως προσπάθεια

και το κυριότερο, δίχως θυσία;

Δεν θέλαμε ν’ απαντήσουμε

και δεν θέλαμε να σ’ ακούσουμε.

Διότι για πρώτη φορά

έβγαζε κραυγή η σιωπή μας

μπροστά στην ανθρωπιά σου.