Σ’ αυτή τη σκιά που ίσα-ίσα αποτυπώνεται,

διέκρινα το βλέμμα σου

κάτω από ένα τσόχινο καπέλο.

Σ’ αυτόν τον πόλεμο μιας άλλης εποχής,

η πανοπλία ήταν άχρηστη,

η ασπίδα είχε μετατραπεί σε καβαλέτο

και το σπαθί των Λόρδων σε ξύλινα πινέλα.

Όλοι είχαν ξεχάσει τον αγώνα,

είχαν χάσει τα γράμματα και το πνεύμα.

Έτσι, μέσα στη μοναξιά του σκότους

ανακάλυψες τα χρώματα της ανθρωπιάς

ενός ανύπαρκτου λαού

φυλακισμένου μέσα στο χρόνο

και στον καμβά της σιωπής.

Μα εσύ, ο επαναστατημένος άνθρωπος

από αγάπη και πάθος

πρόσφερες το δώρο σου με θυσία

κι άλλαξες τον κόσμο.