«Από τα δικά μου έργα,

θεωρώ τον πίνακα των χωρικών πατατοφάγων,

που ζωγράφισα στη Nuenen,

σαν να ήταν τελικά

ό,τι καλύτερο έχω κάνει.»

Για τον Vincent, δεν είναι μετριοφροσύνη.

Εξάλλου, έγραφε στην αδελφή του.

Ούτε ήταν νοσταλγία,

ήταν ακόμη πολύ νωρίς γι’ αυτό.

Ήταν η απλή αλήθεια,

το μόνο που μπορούσε να εκθέσει

δίχως να εκθέσει την ταπεινοφροσύνη του.

Κι αυτή η ομολογία δεν είναι παρά η απολογία

μιας ύπαρξης που γινόταν άνθρωπος

σε πείσμα της κοινωνίας.