Όταν πήγες στο σπίτι του Théo
κι είδες το δωμάτιο με τους πίνακες,
στενοχωρέθηκες τόσο πολύ
που δεν άντεξε η ανθρωπιά σου.
Ήταν ακουμπισμένοι, παρατημένοι
λες και τους είχαν ξεχάσει
και υπήρχαν πια μόνο στη λήθη
ενός κοινωνικού δωματίου.
Βέβαια, δεν είπες τίποτα
αλλά έφυγες πιο γρήγορα
για να μη ζήσεις κι άλλο
το απαράδεχτο των άλλων.