Ακόμα και μέσα στα πιο σκοτεινά στρατόπεδα

σε όλες τις γλώσσες,

η μουσική ποτέ δεν έπαψε

ν’ αντιστέκεται χάριν της αξιοπρέπειας.

Ως εάν η ύπαρξη του ήχου

ήταν απαραίτητη για τη δημιουργία

μιας ηθικής μέσα στον παραλογισμό

και τη φρίκη της γενοκτονίας.

Μερικές νότες ήταν αρκετές

όχι για να δώσουν ελπίδα

μα για να νικήσουν τη λήθη

μέσα στη φρίκη της κοινωνίας.