Δεν υπήρχαν κενές καρέκλες

και τα λάδια αγκάλιαζαν

τους άγνωστους ανθρώπους.

Δύο πορτραίτα για ένα τοπίο

για την κομψότητα της μνήμης

και την ανάγκη της δομής

έδειχναν τις λεπτομέρειες

του εσωτερικού σου κόσμου.

Δεν είδαν την αναφορά μας

αλλά μόνο την επιρροή

του ανύπαρκτου λαού.

Δεν υπήρχε μπιλιάρδο

κι ο ιδιοκτήτης ήταν χαρούμενος

διότι μπόρεσε να παίξει

μαζί μας το ρόλο της ζωής του.

Τι άλλο να σου πω;

Δεν βρίσκω τα λόγια.

Πάντως κάναμε ό,τι μπορούσαμε.

Αυτό είναι το μόνο σίγουρο.