Σ’ εκείνο το κρυφό τοπίο
δεν πήγες μόνο μία φορά
για να κλέψεις τα χρώματα.
Ήταν τα πράσινα λευκά
και τα γαλάζια φωτεινά
μα εσύ πρόσεξες τα κόκκινα.
Με τους πίνακες στο χέρι
επέστρεφες το βράδυ
για να γράψεις στο Théo.
Ήξερες ότι περίμενε
για να μάθει τα μυστικά
του παράξενου τοπίου.
Και δεν ήθελες να χάσει
την παραμικρή λεπτομέρεια
της λευκής δημιουργίας.
Και τώρα μας έμειναν
οι πίνακες κι οι επιστολές
για να δούμε τον κόσμο σου.