Σκηνή ΙΑ’

 

Χαρά
Ποιος είναι;

Αλεξία
Αυτός!

Χαρά
Αυτός;

Αλεξία
Όχι αυτός, ο άλλος!

Αλέκος
Περιμένουμε δύο άτομα;

Χάρης
Μόνο έναν άνθρωπο.

Χαρά
Μα ποιος είναι;

Αλεξία
Θα το δεις από μόνη σου… Χρόνος. Άνοιξε εσύ!

Χαρά
Εγώ; Μα, δεν τον ξέρω τον άνθρωπο. Χρόνος.
Το κουδούνι ξαναχτυπά. Έρχομαι. Ανοίγει την πόρτα και μένει έκπληκτη. Εσείς εδώ; Χρόνος. Μα, πώς με βρήκατε;

Τέρας
Ήρθα να δω τους φίλους μου.

Χαρά 
Έχετε και φίλους ; Όχι, ήθελα να πω…

Τέρας
Τι θέλετε να πείτε ;

Χαρά
Στην Αλεξία. Αυτός είναι!

Αλεξία
Το ξέρω.

Χαρά
Όχι αυτός, ο άλλος!

Αλεξία
Ποιος άλλος; Αφού ένας είναι!

Αλέκος
Τι γίνεται εδώ;

Χάρης
Ούτε κι εγώ ξέρω.

Αλεξία
Κι εγώ που νόμιζα ότι ήξερα.

Χάρης
Θα περάσεις μέσα επιτέλους;

Τέρας
Περιμένω να λυθεί η απορία της.

Χαρά
Στην Αλεξία. Μα, δεν μου είπες ότι…

Αλεξία
Γιατί εσύ μου είπες;

Χάρης
Τι να σου πει; Χρόνος. Ιδού ο άνθρωπος!

Αλέκος
Πρώτη φορά με συστήνουν σε κάποιον μ’ αυτόν τον τρόπο.

Τέρας
Όλα τα άλλα είναι περιττά.

Αλέκος
Αφού το λέτε.

Αλεξία
Προτείνω να περάσουμε όλοι στον ενικό.

Χάρης
Κοίτα ποιος το λέει!

Αλεξία
Κοιτάζοντας το Τέρας. Πειράζει;

Τέρας
Καλά έκανες, Αλεξία.

Χαρά
Στην Αλεξία, σιωπηλά. Δεν μπορούσες να με προειδοποιήσεις;

Αλεξία
Ανάλογα. Εμένα να δεις!

Τέρας
Τελικά, έχουμε τους ίδιους φίλους…

Χάρης
Απ’ ό,τι καταλαβαίνω, γνωρίζεστε ήδη.

Χαρά
Σήμερα συναντηθήκαμε.

Τέρας
Σωστά.

Χάρης
Εσείς; Χρόνος. Μα πού συναντηθήκατε;

Αλεξία
Έλα, πώς κάνεις έτσι; Χρόνος. Μάλλον στη βιβλιοθήκη… Πού αλλού;

Χαρά
Έχεις  δίκιο, Αλεξία! Πού αλλού;

Χάρης
Κι εγώ που νόμιζα πως…

Αλέκος
Γιατί σου φαίνεται τόσο απίστευτο;

Χάρης
Όντως, λάθος μου… Απλώς, είχα αυτή την εντύπωση.

Αλεξία
Λοιπόν, ας μπούμε στο θέμα μας.

Χαρά
Βέβαια! Τι άλλο να κάνουμε;

Αλεξία
Στο τραπέζι του σαλονιού θα είμαστε καλύτερα. Εσύ, Χαρά, κάτσε δίπλα στον…

Χαρά
Αλεξία!

Αλεξία
Σωστά, σωστά… Χρόνος. Δάσκαλε, εδώ είναι εντάξει.

Χαρά
Δάσκαλε;

Αλεξία
Μη μου ζητήσεις να σου εξηγήσω τίποτα. Χρόνος. Ποιος διψά; Χρόνος. Κανείς; Χρόνος. Δεν πειράζει… Χρόνος. Διψάω εγώ. Σιωπή. Έλα μαζί μου, Χαρά.

Χαρά
Έρχομαι, έρχομαι. Χρόνος. Κι εγώ διψάω.

Χάρης
Φέρε κάτι και για μας τότε. Αλεξία, εσύ ξέρεις.

Αλεξία
Σιωπηλά. Τώρα σωθήκαμε.

Χάρης
Συναντηθήκατε στη βιβλιοθήκη λοιπόν…

Τέρας
Η Χαρά κάνει μία εργασία…

Χάρης
Ναι, ναι, ξέρω. Χρόνος. Απλώς…

Τέρας
Τι σ’ απασχολεί;

Χάρης
Μάλλον η έλλειψη φαντασίας.

Τέρας
Ο Albert Einstein έλεγε ότι η φαντασία είναι πιο σημαντική από τη γνώση.

Αλέκος
Αλήθεια;

Χάρης
Ο δάσκαλος λέει πάντα την αλήθεια.

Αλέκος
Σπάνια ιδιότητα.

Τέρας
Όχι στην ανθρωπότητα.

Αλέκος
Σκεφτόμουν στην κοινωνία μας.

Χάρης
Άσε την κοινωνία για σήμερα.

Αλέκος
Καλώς. Προσπαθώ να προσαρμοστώ.

Χαρά και Αλεξία.

Αλεξία
Μη μου πεις ότι είναι αυτός!

Χαρά
Μη μου πεις ότι ο δάσκαλος…

Αλεξία
Ε, τώρα τι να σου πω! 

Χαρά
Δεν είναι καλόγερος πάντως.

Αλεξία
Και βέβαια όχι.

Χαρά
Στο κάτω-κάτω της γραφής, δεν κάναμε τίποτα το κακό. Μπορεί να είναι παράξενος αλλά μ’ αρέσει.

Αλεξία
Εκεί είναι το πρόβλημα νομίζεις;

Χαρά
Πού είναι τότε;

Αλεξία
Μα, αυτός είναι ένα τέρας γνώσης.

Χαρά
Κι εγώ είμαι πεντάμορφη, τι πειράζει;

Αλεξία
Άσε τα παραμύθια τώρα.

Χαρά
Ξέρω ότι είναι μύθος.

Αλεξία
Μα ζει χίλια χρόνια.

Χαρά
Μαζί μου να είναι, όσο θα ζήσω. Δεν θέλω τίποτα άλλο.

Αλεξία
Μα, αυτός ανήκει στην ανθρωπότητα…

Χαρά
Άρα, είναι ήδη δικός μου.