Σκηνή Ζ’

 

Αλεξία
Πες μου τώρα τι έγινε!

Χαρά
Στην αρχή νόμιζα ότι συνάντησα ένα βιβλιοθηκάριο.

Αλεξία
Αυτό είναι όντως παράξενο από μόνο του!

Χαρά
Αλλά δεν ήταν!

Αλεξία
Τι ήταν τότε;

Χαρά
Δεν ξέρω ακόμα!

Αλεξία
Ε, τώρα τι να σου πω;

Χαρά
Σου λέω την αλήθεια.

Αλεξία
Αμάν, με αυτή την αλήθεια! Τι ωραία που ήμασταν με τη Ρητορική. Έπρεπε να μας τα χαλάσει όλα ο Σωκράτης και ο … Αρχιμήδης.

Χαρά
Διάβαζε μεταξύ άλλων ένα βιβλίο του Αρχιμήδη.

Αλεξία
Με ξαφνικό ενδιαφέρον. Ποιο;

Χαρά
Περί σφαίρας και κυλίνδρου.

Αλεξία
Στα αρχαία;

Χαρά
Δεν μπόρεσα να το δω με ακρίβεια, αλλά νομίζω ότι ήταν δίγλωσσο.

Αλεξία
Μήπως είδες τον εκδότη;

Χαρά
Όχι, αλλά είχε μια κουκουβάγια πάνω στο εξώφυλλο.

Αλεξία
Les Belles Lettres.

Χαρά
Είχε κι ένα βιβλίο του Leonardo da Vinci.

Αλεξία
Ο Αρχιμήδης ήταν το μοντέλο του Leonardo.

Χαρά
Εσύ πού το ξέρεις αυτό;

Αλεξία
Θα πάρει ώρα για να σου εξηγήσω… Πες πρώτα τα δικά σου. Πώς ήταν;

Χαρά
Πολύ καλός μαζί μου. Ήθελε να μου μεταφράσει ένα απόσπασμα της μελέτης του Καραθεοδωρή…

Αλεξία
Άλλο πάλι τούτο. Μήπως ήταν καθηγητής;

Χαρά
Αποκλείεται! Δεν είχε τη σοβαρότητά τους. Κι ήταν τόσο γλυκός…

Αλεξία
Πώς κατάφερε να είναι γλυκός;

Χαρά
Δεν ξέρω. Το μόνο σίγουρο είναι ότι μ’ άρεσε.

Αλεξία
Τι σ’ άρεσε ακριβώς;

Χαρά
Οι κινήσεις του αλλά κι η σιωπή του.

Αλεξία
Τώρα μας φώτισες!

Χαρά
Και το βλέμμα του είναι διαπεραστικό…

Αλεξία
Μου θύμισες έναν απόστολο του Leonardo που έβαλα… Χρόνος. Άστο καλύτερα…

Χαρά
Δεν καταλάβαινα ακριβώς τι μου έλεγε. Μάλλον δεν πρόσεχα.

Αλεξία
Ξέρεις ότι αυτό είναι σημάδι.

Χαρά
Αυτό το κατάλαβα.

Αλεξία
Πάλι καλά. Χρόνος. Και τώρα τι θα κάνεις;

Χαρά
Θα ξαναπάω στη βιβλιοθήκη…

Αλεξία
Αυτό άμα μου το έλεγαν για σένα…

Χαρά
Ποιος να το πιστέψει;

Αλεξία
Εγώ! Χρόνος. Ούτε μπουζούκια ούτε φραπέ! Τι άλλο θ’ ακούσω αυτές τις μέρες…

Χαρά 
Δεν ήταν σπασίκλας πάντως. Θα το πρόσεχα. Αλλά ήταν παράξενα ανθρώπινος.

Αλεξία
Δηλαδή;

Χαρά
Μιλούσε σε συνάνθρωπο. Δεν αδιαφορούσε… Ενώ ανήκει στον κόσμο των βιβλίων… Αυτό είναι φανερό.

Αλεξία
Πώς είναι; Ψηλός, κοντός;

Χαρά
Έχει ωραία χέρια. Χρόνος. Μπορεί να είναι και καλλιτέχνης.

Αλεξία
Για ερευνητή τον κόβω… Αλλά μπορεί να είναι και τα δύο… Νομίζω ότι μπήκες στο λαβύρινθο του πάθους…

Χαρά
Αυτό ακόμα κι εγώ το κατάλαβα. Χρόνος. Λες να με πρόσεξε;

Αλεξία
Αυτό είναι το μόνο σίγουρο! Το θέμα είναι πώς;

Χαρά
Ως άνθρωπο ή ως γυναίκα;

Αλεξία
Αυτό είναι το ερώτημά μου! Χρόνος. Τι φορούσες;

Χαρά
Αυτά που βλέπεις… Δεν είναι ωραία;

Αλεξία
Τέλεια είναι! Χρόνος. Τι είπες;

Χαρά
Τα δικά μου… Δεν προσπάθησα να προσποιηθώ…

Αλεξία
Καλό αυτό, αλλά με ποιο ύφος γιατί σε ξέρω εσένα.

Χαρά
Μια χαρά… Σου είπα ότι ήταν πολύ γλυκός.

Αλεξία
Πώς ήταν ντυμένος;

Χαρά
Είχε ένα ωραίο πουκάμισο πορτοκαλί. Κι ένα παντελόνι τζιν, του πήγαινε μια χαρά.

Αλεξία
Ψηλός, λοιπόν!

Χαρά
Μάλλον… Τον κοίταζα… Σκέφτεται. έτσι…

Αλεξία
Δεν κατάλαβες ότι είναι δύο μέτρα μπόι ο άνθρωπος; 
Χαρά
Ο άνθρωπος ήταν μια χαρά… Χρόνος. Αλλά δεν ξέρω ποιος είναι. Λες να τον ξαναβρώ;

Αλεξία
Με τέτοιο στέκι που έχει, σίγουρα.

Χαρά
Αχ, τι ωραία!

Αλεξία
Κοίτα, πώς κάνει!

Χαρά
Τι θέλεις να κάνω δηλαδή;

Αλεξία
Πρέπει να συγκρατηθείς!

Χαρά
Είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα…

Αλεξία
Άσε το παρελθόν.

Χαρά
Καλά που το είπες…

Αλεξία
Τι πράγμα;

Χαρά
Όταν μιλούσαμε, είχα την εντύπωση ότι μιλούσε στο μέλλον κι εγώ στο παρελθόν.

Αλεξία
Κάτι μου θύμισες τώρα.
Χτυπάει το κουδούνι.