Δεν ξέραμε αν ήταν σημαντικά

όμως ο καθένας έδινε τον εαυτό του

για να γίνουν τα ανθρώπινα έργα.

Ο ένας το τελάρο, ο άλλος τα χρώματα

ένας άλλος ακόμα τα πινέλα.

Όλοι μας νιώθαμε το πνεύμα του Vincent

και προσπαθούσαμε να μην τον ξεχάσουμε.

Δεν είχαμε άλλες πινελιές

κι αν κάποτε αποκτούσαν μία αξία

θα ήταν τα δικά μας για εκείνον.