Ο Clézio ορθά είχε μιλήσει
περί των ναών της κατανάλωσης
όπου χάνονταν χιλιάδες πιστοί.
Αλλά τίποτα περί των βιβλιοθηκών του χρόνου.
Κι όμως ήταν σ’ αυτούς τους χώρους
που διατηρούνταν το πνεύμα της ουσίας,
της ανθρωπιάς και της τόλμης.
Διότι ακόμα και για τις ιδιοφυΐες
ήταν απαραίτητη, έξω από τα ατελιέ
της συγγραφής και της ζωγραφικής, η ελευθερία
της σκέψης για να γνωρίσουν τους νεκρούς
και ν’ αγγίξουν εκείνους που δεν είχαν ακόμη γεννηθεί.