«Δια δε τους άλλους, οπού δια ψυχαγωγίαν και περιδιάβασιν αναγνώθουν κανένα απλούν βιβλίον, έκρινα με την συμβουλήν λογίων ανθρώπων να πρωτοτυπώσω εις τούτες τες ημέρες τον Ερωτόκριτον, Ποίημα Παλαιόν, οπού τόσον επαινείται και τιμάται εις τας Νήσους του Αδριακού και εις την Πελοπόννησον, και μάλιστα εις την περίφημον Χώραν της Ζακύνθου.»

Ποιος πρόσεξε από τους παλιούς σχολαστικούς

ότι ο Ιταλός τυπογράφος

συμβουλεύτηκε τους λογίους

για να εκδώσει τον Ερωτόκριτο;

Κι αν το έκαναν γιατί το έκρυψαν

για να κατηγορήσουν τον Κορνάρο;

Μήπως δεν μπόρεσαν ν’ αντέξουν

την εξαίρεση και τη σπανιότητα

και θέλησαν να τις αφανίσουν

με τις περίφημες κριτικές τους;

Με την πάροδο των αιώνων, ο ποιητής

κι ο τυπογράφος δικαιώθηκαν προς το παρόν…