Χρόνια περίμεναν αυτή τη στιγμή

όχι μόνο οι ξεχασμένες επιστολές

αλλά και οι δύο φίλοι καθισμένοι

πάνω στις κενές καρέκλες του μουσείου.

Έτσι άκουσαν τους άλλους φίλους

να συνομιλούν για την πνευματική διαθήκη

και κατάλαβαν ότι η ανθρωπιά τους

τούς είχε σώσει από τη λήθη.

Κοίταζαν πάνω από τους ώμους του

πού έβαζαν τα πρώτα βήματα

της θεωρίας ενός σώματος,

που κανείς πριν δεν είχε σκεφτεί.

Πλάι-πλάι χαμογελούσαν επιτέλους

αλλά δεν ήταν ακόμα χαρούμενοι.

Ήθελαν άλλη μία χάρη για τη μνήμη τους:

μία ασπρόμαυρη φωτογραφία.