Πάνω στο μπουκάλι του κόκκινου κρασιού
ήταν κολλημένη μια παλιά ετικέτα
με χρώματα ξεθωριασμένα από το χρόνο.
Όμως παρά την εγκατάλειψη,
είχε διατηρήσει το αρχικό σχέδιο
ως μια ανάμνηση μεθυσμένη
από τον ύπνο μέσα σε μια βαλανιδιά
που γνώριζε το μύθο του κόμη.
Έτσι σκουπίζοντας τη σκόνη
της κάβας του παρελθόντος,
ο άγνωστος πρόσεξε δυο σιλουέτες
προερχόμενες από έναν άλλο ωχρό αιώνα.
Δυο φίλοι ακουμπισμένοι σ’ ένα τραπέζι
μέσα στη μνήμη ενός ζωγράφου
ευαίσθητου στην ανθρώπινη φύση,
έπιναν στην υγειά ενός café
που δεν υπήρχε πια παρά μέσα στη νύχτα.