Ήμασταν στην άκρη της ακτής

λες κι ήταν η άκρη του κόσμου.

Ήμασταν δύο κάτω απ’ τα ίδια πινέλα

λες κι ήταν η αρχή της ανθρωπότητας.

Ήμασταν καμωμένοι απ’ την ίδια σάρκα

έστω κι αν τα χρώματά μας ήταν διαφορετικά.

Έτσι, κάτω απ’ τα παλιά καπέλα

μιλούσαμε επιτέλους για τη θάλασσα

ανάμεσα στο σμαραγδί και το γαλαζοπράσινο.