Πώς να φανταστούμε

πως κάτω από το πάχος του πράσινου

κρύβεται ολόκληρο χωριό;

Πρέπει να περάσουμε το δάκτυλο

πάνω στις καμπύλες της ζωγραφικής

για να νιώσουμε την ηδονή του πινέλου.

Τα σπίτια είναι τόσο κοντά το ένα στο άλλο

που μπορούν να κρατήσουν μαζί το βάρος

αυτού του πλούσιου υλικού γιατί το έθεσε ένας φτωχός.

Ακριβώς από κάτω, έβαλες τα ελικοειδή φτερά σου

σαν να χάιδευες την πέτρα των σπιτιών

και τα στήριζες στην προσπάθειά τους.

Ξέρω πως δεν μπορούσες να κάνεις περισσότερα

μ’ αυτή τη σκληρή έλλειψη χρωμάτων

και σ’ ευχαριστώ γι’ αυτό.

Ποτέ πια δεν θα βλέπω το πράσινο με τον ίδιο τρόπο

γιατί τώρα πια ξέρω αυτή τη σερπαντίνα

που έπλεξες με τον ουρανό.