Μάρτιος 1883

Ξέρω ότι κοιμάσαι.

Μα αναρωτιέμαι αν μ’ ακούς.

Θέλω να είμαι μέσα στο όνειρό σου.

Δεν μου αρκεί να είμαι πλάι στην κούνια.

Θέλω να είμαι μαζί σου μέσα σ’ αυτό το μεθυσμένο καράβι.

Ξέρω ότι είναι πολύ μικρό για δύο.

Μα για τα όνειρα, δεν είναι το ίδιο.

Δεν βλέπεις ότι είμαι γονατιστή μπροστά σου.

Κοιμάσαι τον ύπνο του δικαίου.

Και είσαι τυφλός όπως η δικαιοσύνη.

Είναι ο νόμος, όμως ο νόμος είναι πολύ σκληρός για μας.

Τι σκέφτεσαι να κάνεις για μας;

Πότε θα γίνεις άντρας;

Δεν απαντάς;

Γιατί τόση σιωπή;

Έπρεπε να είχες γεννηθεί γέρος.

Έτσι, θα μ’ άκουγες τώρα.