Είναι από λάθος που είμαστε ακόμα όρθιοι;
Ή από ανάγκη να δημιουργήσουμε το αδύνατο;
Έτσι γιατί τόσος πόνος μέσα σ’ αυτή την μιζέρια
που οι πληγωμένοι άνθρωποι ονομάζουν κοινωνία;
Πρέπει να ξεκινήσουμε πόλεμο ενάντια του τίποτα
για να ζήσουμε επιτέλους την ουσία του ανθρώπου;
Ή μήπως είναι αρκετό να μοιάσουμε στα δέντρα
για να πεθάνουμε εν ειρήνη ενώ στεκόμαστε όρθιοι;