– Δεν θέλω!
– Τι πράγμα; Χρόνος. Τι έγινε;
– Δεν γίνεται!
– Μα ποιο πράγμα;
– Τα έργα.
– Τι έχουν τα έργα;
– Ανήκουν στην ανθρωπότητα!
– Το ξέρω.
– Δεν ανήκουν στην κοινωνία!
– Σωστά.
– Μα τότε, δεν σας καταλαβαίνω!
– Δηλαδή;
– Γιατί να τα πουλήσετε;
– Για να βοηθήσουν…
– Ποιον; Ποιους;
– Τους ανθρώπους.
– Μα δεν θα τα αγοράσουν αυτοί!
– Ποιος άλλος;
– Οι ισχυροί της κοινωνίας.
– Αυτοί αδιαφορούν για τέτοιου είδους έργα.
– Δεν κοιτάζουν τα έργα, βλέπουν την επένδυση.
– Κοιτάζεις τα έργα και δεν βλέπεις την επένδυση.
– Ποια επένδυση;
– Την επένδυση της ανθρωπιάς.
– Σ’ αυτόν τον κόσμο;
– Όχι, στην ανθρωπότητα και το χρόνο.
– Πάλι δεν σας καταλαβαίνω.
– Γιατί γνωρίζουμε τον Leonardo da Vinci από τους πίνακές του;
– Διότι ήταν το πιο σημαντικό του έργο.
– Όχι, η ουσία του έργου του είναι τα τετράδιά του.
– Μα αυτά παρέμειναν άγνωστα για αιώνες.
– Καταλαβαίνεις τώρα το ρόλο του Francois I;
– Όχι!
– Δεν ήταν μόνο ένας βασιλιάς, όπως νομίζουμε.
– Τι άλλο ήταν;
– Ένας μαθητής.
– Του δασκάλου;
– Ναι, του δασκάλου.
– Νόμιζα ότι οι δάσκαλοι κι οι μαθητές ήταν του ίδιου τύπου.
– Όχι, αλλά έχουν τον ίδιο στόχο.
– Τώρα κατάλαβα.