– Γιατί δεν είπες τίποτα για το τελάρο;
– Το μαύρο;
– Ποιο άλλο;
– Πώς θα το άντεχε;
– Δεν πρέπει να τ’ αντέχει όλα;
– Σωστά.
– Στο κάτω κάτω έτσι είναι τα τέρατα…
– Αλλιώς θα ήταν άχρηστα για τους ανθρώπους.
– Έχεις δίκιο.
– Και τι θα έλεγε;
– Θα μιλούσε για το φως του μαύρου.
– Είμαι σίγουρη.
– Δεν το έχει ξεχάσει.
– Τότε γιατί δεν το λέει;
– Δεν πρέπει.
– Μα γιατί;
– Κανείς πια δεν θυμάται τους αγνοούμενους.
– Μα τότε, υπάρχουν ακόμα;
– Όχι πια εδώ.
– Πού τότε;
– Στη σκέψη του.
– Αυτό του θύμισε το μαύρο τελάρο;
– Τι άλλο;
– Κι η αποδοχή της ανθρωπιάς;
– Από εμάς;
– Από το τέρας!
– Είναι ο δεύτερος θάνατος.