– Θα ήθελα κι εγώ να είμαι στην ομάδα σας.

– Είσαι ήδη!

– Μα πώς είναι δυνατόν;

– Ανήκεις στην ανθρωπότητα.

– Κι αυτό επαρκεί;

– Για να είσαι μέσα βεβαίως.

– Για να κάνω κάτι;

– Όχι.

– Τότε τι πρέπει να κάνω για να κάνω κάτι;

– Να ανήκεις στον χρόνο!

– Μα πώς;

– Να μην έχεις καθημερινότητα…

– Μα είναι απάνθρωπο!

– Απλώς πέρα από το ανθρώπινο.

– Κι είναι αυτό ζωή;

– Η ζωή δεν είναι τίποτα άλλο!

– Και όλα τα άλλα;

– Δεν υπάρχουν!

– Τι υπάρχει τότε;

– Μόνο το έργο της ανθρωπότητας.

– Μα δεν είναι τίποτα για το σύμπαν…

– Αυτό το τίποτα είναι το παν μας.

– Δεν το καταλαβαίνω.

– Δεν είπα ότι είναι κατανοητό.

– Τι πράγμα;

– Αυτό που άκουσες…

– Έχει νόημα μόνο γι’ αυτούς που ήδη ξέρουν.

– Και πώς θα μάθουν οι άλλοι;

– Θα τους επιλέξει ο χρόνος.

– Κι οι δάσκαλοι;

– Είναι οι πέτρες του ποταμού.

– Οι πέτρες;

– Αυτές κρατούν όταν όλα ρέουν.

– Κι η επαφή;

– Η αιωνιότητα και το εφήμερο.

– Δεν υπάρχει άλλη λύση;

– Δεν υπάρχει άλλο πρόβλημα.

– Θα προσπαθήσω τότε.

– Θα είμαστε κοντά σου.