– Θα τη ζήσουμε και πάλι;

– Δεν ξέρω.

– Δεν ξέρεις;

– Εννοώ ότι εξαρτάται από εμάς.

– Μόνο από εμάς;

– Μόνο!

– Είναι απίστευτο…

– Το ξέρω.

– Μα, γιατί;

– Δεν ξέρω τίποτα άλλο.

– Παράξενο!

– Δεν μας άφησε κάτι άλλο η κοινωνία.

– Είσαι τόσο μίζερη;

– Φοβάται τους άλλους.

– Ποιους;

– Εμάς.

– Γιατί;

– Γιατί μας άφησε μόνο αυτό.

– Αυτή δεν το ήθελε;

– Ναι, αλλά εμείς το αντέξαμε.

– Δεν έπρεπε;

– Όχι, μα ήταν το πρέπον.

– Είναι τόσο μεγάλη η διαφορά;

– Η διαφορά κάνει τη διαφορά.

– Γι’ αυτό είναι απαγορευμένη;

– Γι’ αυτό είναι τόσο σπάνιες οι ανθρώπινες μέρες;

– Μα, τότε πώς θα ζήσουμε;

– Δεν θα ζήσουμε.

– Μα;

– Θα πεθάνουμε γι’ αυτούς.

– Και πότε θα ζήσουμε;

– Ποτέ!

– Δεν είναι άδικο;

– Είναι! Αλλά είναι απαραίτητο.

– Ας πεθάνουμε τότε.

– Μαζί σου!