– Γιατί μίλησες για τα τετράδια;
– Δεν έπρεπε;
– Όχι.
– Καλύτερα να μην είχα πει τίποτα;
– Όχι. Χρόνος. Έκανες το πρέπον.
– Αλλά;
– Αλλά οι άνθρωποι δεν ήταν έτοιμοι.
– Θα είναι κάποτε;
– Μπορεί…
– Μπορούμε ν’ αλλάξουμε τα πράγματα;
– Μόνο με θυσίες. Χρόνος. Και αυτή ήταν μία.
– Ποιος το κατάλαβε όμως;
– Ίσως οι μαθητές σου…
– Δεν έσκισαν ακόμα το πέπλο της καθημερινότητας.
– Τότε δεν θα το κάνουν ποτέ.
– Το ξέρω.
– Δεν πειράζει. Θα υπάρξουν οι επόμενοι άνθρωποι.
– Έχεις δίκιο.
– Δεν έδειξα όλα τα τετράδια.
– Ήταν το πιο σωστό.
– Θέλει πολλή δουλειά ακόμα.
– Δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς.
– Δεν σου κρατώ κακία.
– Το νιώθω.
– Και για τις μελέτες;
– Θέλει προσοχή.
– Σωστά.
– Θα αντιμετωπίσεις πολλά προβλήματα.
– Το φαντάζομαι.
– Οι σχολαστικοί δεν πέθαναν.
– Φάνηκε.
– Είναι περισσότεροι απ’ ό,τι φαίνονται.
– Εσύ ξέρεις.
– Τους έχω ήδη ζήσει κι έχω πεθάνει.
– Δεν πέθανε το έργο σου όμως.
– Ούτε αυτό είναι σίγουρο.
– Έχεις δίκιο.
– Θα κάνουν το παν για να το αφανίσουν.
– Θα αντισταθούμε.
– Πρόσεχε όμως.
– Μου αρκεί να σε προσέχω.
– Ανήκουμε στο χρόνο… Και κυριαρχεί ο χώρος…
– Υπάρχει άλλη αποστολή;
– Όχι.
– Υπάρχει άλλη επιλογή;
– Όχι.
– Τότε είμαστε απόλυτα ελεύθεροι.
– Ναι αλλά και πολιορκημένοι.
– Θα το ξεπεράσουμε;
– Μπορεί…
– Θα το κάνουμε τότε!