Γ: Πότε επιστρέφεις;

Α: Αύριο, αγάπη μου…

Γ: Θα μου φέρεις τρίγωνα;

Α: Τρίγωνα;

Γ: Εννοώ τα γλυκά.

Α: Δεν ήξερα ότι υπάρχουν και γλυκά τρίγωνα…

Γ: Πάλι αστειεύεσαι μαζί μου;

Α: Όχι. Χρόνος. Θα σου τα φέρω αύριο.

Γ: Ωραία!

Α: Πόσα να φέρω;

Γ: Όταν αγαπούν δεν μετρούν! Χρόνος. Ένα κουτί…

Α: Ένα κουτί; Μου θύμισες το αρνί…

Γ: Μην το φέρεις με τρύπες.

Α: Θα το προσέξω.

Γ: Καλά θα κάνεις.

Α: Θα τα φάμε μαζί;

Γ: Μπορεί…

Α: Μπορεί;

Γ: Τίποτα δεν είναι σίγουρο με τις γυναίκες!

Α: Αυτό είναι το μόνο σίγουρο!

Γ: Θα σου δώσω να δοκιμάσεις κι εσύ.

Α: Καλώς…

Γ: Δεν πιστεύεις στη γενναιοδωρία μου;

Α: Αντιθέτως… Χρόνος. Ειδικά όταν έχω κάνει το δώρο.

Γ: Μπορώ να μοιραστώ το δώρο μου.

Α: Και φαντάζομαι πως τότε όλοι γιορτάζουν.

Γ: Μα, και βέβαια!

Α: Κατάλαβα!

Γ: Τι πράγμα;

Α: Τον φαύλο κύκλο των τριγώνων.

Γ: Δηλαδή;

Α: Το ισόπλευρο των δύο!

Γ: Τι είναι πάλι αυτό;

Α: Μια παράξενη ισορροπία…

Γ: Αχ, αυτά να μην είχες!

Α: Ποιος θα σου έφερνε τρίγωνα τότε;

Γ: Έλα ντε!

Α: Άρα;

Γ: Άρα;

Α: Ποιον αγαπάς περισσότερο;

Γ: Εσένα!

Α: Και γιατί;

Γ: Γιατί θα μου φέρεις τρίγωνα!

Α: Αυτό λέει η παράδοση;

Γ: Δεν ξέρω τι λέει. Ξέρω όμως τι κάνει!

Α: Θα το κάνουμε κι εμείς;

Γ: Βεβαίως!

Α: Ωραία…

Γ: Ποιο πράγμα;

Α: Τα τρίγωνα βέβαια.

Γ: Α, νόμιζα πως…