– Θα μπορούσες να μου κάνεις δώρο ένα χαμόγελο;

– Αστειεύεσαι!

– Ένα χαμόγελο μόνο!

– Αποκλείεται.

– Μα, γιατί;

– Δεν πρόκειται να το καταλάβεις.

– Τι πράγμα;

– Το χαμόγελό μου.

– Είναι τόσο δύσκολο;

– Ναι.

– Δεν μπορώ να σε πιστέψω.

– Δεν με ξαφνιάζει.

– Γιατί το λες αυτό;

– Γιατί είμαι απίστευτος.

– Τώρα πώς να μη γελάσω;

– Αυτό είναι το δώρο μου.

– Το γέλιο είναι λοιπόν πιο εύκολο από το χαμόγελο ;

– Είναι εύκολο να γελάς μαζί μου.

– Δεν εννοούσα…

– Ούτε εγώ.

– Λυπάμαι.

– Για ποιο πράγμα;

– Για την απαίτησή μου.

– Μπα, αστειεύεσαι…

– Όχι, μιλώ σοβαρά.

– Κι εγώ.

– Τώρα δεν ξέρω τι να πω.

– Μην πεις τίποτα τότε.

– Βλέπεις, χαμογέλασα τώρα.

– Το βλέπω και χαίρομαι.

– Να’ σαι καλά.

– Τώρα μπορώ να σου κάνω δώρο ένα χαμόγελο.