Έγραφες ανάποδα το νόημα της ζωής.

Ήσουν ο καθρέφτης της αναγέννησης.

Αναζητούσες το μέλλον μες στο παρελθόν.

Κανείς δεν ήξερε ότι υπήρχες.

Ακόμα και τώρα που το σκέφτομαι.

Η κοινωνία δεν μπορούσε να σε δει.

Διότι δεν σε κατανοούσε.

Παρέμενες αόρατη σκέψη.

Και τώρα που σε διαβάζω

ακόμα και νεκρός για τους άλλους

ζεις επιτέλους μέσα μου.

Λες κι ήξερες ότι σε περίμενα.

Είμαστε μόνοι μες στους αιώνες

για να υπάρξει η ανθρωπότητα.

Συγνώμη που άργησα.