Μη νομίζεις ότι δεν γίνεται.

Διότι έγινε ήδη.

Και το ξέρεις τώρα.

Η ομορφιά υπάρχει

ακόμα κι εδώ.

Κανείς δεν μπορεί να το πιστέψει.

Μόνο όσοι άκουσαν το Κ622

και το κλαρίνο του

μπορούν ν’ ακούσουν και την ανθρωπιά.

Δεν είναι άδικο;

Μπορεί.

Αλλά πόσοι μπορούν να πεθάνουν για τους άλλους;

Μήπως είναι εκεί η δικαιοσύνη;

Βλέπεις υπάρχει χαρά και για μας.

Ζει με τους αιώνες

και γι’ αυτό φαίνεται τόσο λίγη

στην κοινωνία.

Αλλά τώρα ξέρεις πως όλοι μας

είμαστε πραγματικά χαρούμενοι.

Όσο είναι τα κεριά μέσα στο σκοτάδι.

Ούτε λιγότερο, ούτε περισσότερο.

Δεν αντέχουμε τίποτα άλλο.

Θα με φιλήσεις τώρα;