Οι απειλές μαίνονται αλλά δεν συγκινούν κανένα στη γη των ελεύθερων Αρμένιων αγωνιστών, στο Αρτσάχ. Σε τούτη τη γη, οι άνθρωποι είναι πιο κοντά στον ουρανό γιατί τα βουνά τούς ανήκουν όπως κι οι ίδιοι ανήκουν σ’ αυτά τα βουνά. Δεν αρκεί να απειλείς για να προκαλείς φόβο, πρέπει να είσαι σε θέση να κάνεις πράξη τις απειλές σου. Οι Αζέροι χρησιμοποιούν τις μεθόδους των Τούρκων, αλλά η αποτελεσματικότητά τους σπάει πάνω στο σκόπελο της γης του Αρτσάχ. Στην ουσία, αυτή η επίσημη απειλή αποτελεί απάντηση και όχι πρωτοβουλία. Οι συνέπειες των εξελίξεων στο Κόσοβο γίνονται αισθητές και οι Αζέροι ήταν αναγκασμένοι να εκτοξεύσουν τις απειλές τους, έστω και αν δεν είναι αξιόπιστοι. Αντιθέτως, εάν τίθεται θέμα αξιοπιστίας στην περιοχή, αυτή θα τη βρούμε στο Αρτσάχ. Διότι οι άνθρωποι αντιστάθηκαν στον εισβολέα, απελευθερώθηκαν από το ζυγό του και τον απομάκρυναν πέρα από τα σύνορα του ιστορικού Αρτσάχ. Οι Αζέροι φοβούνται ότι το Κόσοβο αποτελεί παράδειγμα για το αρμενικό ζήτημα. Δεν υπολογίζουν ότι οι Αρμένιοι του Αρτσάχ δεν περίμεναν τις εξελίξεις στο Κόσοβο για να πάρουν τα πράγματα στα χέρια τους. Το Αρτσάχ έχει Σύνταγμα από το Δεκέμβριο του 2006 και Πρόεδρο εκλεγμένο με καθολική ψηφοφορία από τον Ιούλιο του 2007. Αυτά τα βήματα δεν είναι μόνο συμβολικά, αποτελούν το προαπαιτούμενο για τη διεκδίκηση της ύπαρξής του ως ανεξάρτητο πλήρες κράτος. Δεν πρόκειται, λοιπόν, μόνο για μια πατριωτική ή ακόμα ουτοπική επιθυμία. Υπάρχουν άντρες και γυναίκες που εργάζονται με ζήλο και επαγγελματισμό για την καθιέρωση θεσμών και νόμων, κι αυτό γίνεται σε διεθνές επίπεδο. Αυτοί οι άντρες και αυτές οι γυναίκες δεν φοβούνται τις απειλές των Αζέρων, διότι ξέρουν ότι η ιστορία είναι με το μέρος τους. Διότι η γεωπολιτική δεν μπορεί να προσφέρει τίποτα χωρίς το πολιτιστικό υπόβαθρο. Και οι Αζέροι δεν μπορούν να αναιρέσουν την ύπαρξη της αρμενικότητας στη γη του Αρτσάχ. Τίποτα δεν χαρίστηκε στους πολεμιστές του Αρτσάχ. Απελευθέρωσαν αυτή την αρμενική γη, παρόλο που ο αγώνας ήταν άνισος. Θυσιάστηκαν χωρίς να ζητούν ανταλλάγματα. Είναι ακριβώς γι’ αυτόν το λόγο που και πάλι δεν έχουν τίποτα να χάσουν σε περίπτωση σύγκρουσης. Αυτοί οι άνθρωποι τα έχουν δώσει όλα για το αρμενικό ζήτημα και το Αρτσάχ τούς οφείλει την ύπαρξή του. Και οι άθλιες απειλές των Αζέρων δεν πρόκειται να τους εκφοβίσουν ή να τους αλλάξουν νοοτροπία. Μερικοί έχουν πεθάνει, άλλοι έχουν γεράσει κι άλλοι ακόμα δεν πρόλαβαν να γεννηθούν. Όμως, σε περίπτωση μιας νέας σύγκρουσης, θα είναι όλοι παρόντες για να δείξουν στους Αζέρους και στη διεθνή κοινότητα ότι δεν είναι διατεθειμένοι να εγκαταλείψουν το λαό τους και τα βουνά τους. Επιπλέον, από την τελευταία σύρραξη, γεννήθηκαν ελεύθεροι οι μικροί Αρμένιοι αγωνιστές και θα είναι στο πλάι τους, εναντίον της βαρβαρότητας της λήθης. Το μοναστήρι Γκαντζασσάρ είναι ακόμα όρθιο σε πείσμα όλων των επιθέσεων των Αζέρων και της επιδίωξής τους να εξαλείψουν κάθε ίχνος αρμενικότητας στα εδάφη του Αρτσάχ. Οι αγωνιστές του Αρτσάχ είναι σαν τα μοναστήρια. Δεν φοβούνται τη μοναξιά. Ο ένας και μοναδικός τους στόχος είναι να λάμψει το στίγμα της αρμενικότητας όπως οι φάροι της μνήμης μέσα στον ωκεανό της λήθης και της αδιαφορίας. Μόνο τότε, θα πάψουν να είναι μόνοι σ’ αυτόν τον αγώνα της μνήμης εναντίον της λήθης. Διότι αυτά τα βουνά και αυτός ο λαός είναι και δικά μας. Γι’ αυτό, δεν θα περάσει η βαρβαρότητα.