Όταν κοιτάζουμε τις πέτρες, βλέπουμε μόνο την ακινησία τους.

Αυτή είναι η ανοησία μας, όχι η πραγματικότητα.

Αλλιώς ο χρόνος θα ήταν κι αυτός ακίνητος.

Η κυριαρχία του χρόνου δεν μηδενίζει

την αντίσταση του χρόνου.

Κάθε πέτρα

είναι και μια αντίσταση.

Δεν θέλει να ξεχάσει.

Γι’ αυτό κινείται μόνο στο χρόνο,

την πέτρινη θάλασσα

όπου βυθίζονται τα καράβια

όταν δεν βλέπουν

τους φάρους της ανθρωπιάς.

Πιάσε την πέτρα, μην κουνιέσαι

κι όσο την κρατήσεις τόσο θα ταξιδέψεις

για το μέρος που γνωρίζει

μόνο η ανθρωπότητα.

Διότι μονάχα

με την κίνηση της πέτρας

μπορείς να το βρεις.

Εκεί θα σε περιμένω.