Α: Να φτιάξω τσάι;

Γ: Ένα μόνο…

Α: Δεν θες;

Γ: Θέλω ένα για τους δυο μας…

Α: Ωραία. Θα βάλω νερό να βράσει.

Γ: Μήπως ήθελες δύο;

Α: Όχι, όχι.

Γ: Μα, το πίνεις πιο γρήγορα.

Α: Μ’ αρέσει ο ρυθμός σου.

Γ: Δεν είναι αργός;

Α: Μόνο γλυκός.

Γ: Θα βάλεις ζάχαρη;

Α: Εσύ μου αρκείς.

Γ: Ζεστάθηκε;

Α: Νομίζω…

Γ: Πρόσεχε, μην καείς…

Α: Ξέρω, τα δάχτυλά μου…

Γ: Είναι τόσο…

Α: Μην το πεις!

Γ: Γιατί;

Α: Δεν πρέπει.

Γ: Γιατί;

Α: Τα έχω για σένα.

Γ: Για να γράφεις ή να ζωγραφίζεις;

Α: Για τα χάδια σου.

Γ: Το τσάι;

Α: Έφτασε!

Γ: Επιτέλους!

Α: Άργησα;

Γ: Αστείο ήταν!

Α: Μα, δεν είναι αστείο!

Γ: Έχεις δίκιο, είναι σοβαρό.

Α: Σοβαρότατο! Είμαι αργός ή γρήγορος;

Γ: Εξαρτάται… από…

Α: Από τι;

Γ: Από τη διάθεσή μου…

Α: Έχει σχέση με τη γεωμετρία;

Γ: Μπορεί.

Α: Είναι καλό;

Γ: Το τσάι σου;

Α: Το δικό σου!

Γ: Το δικό μας!

Α: Σωστά, είναι μόνο ένα.

Γ: Καίει ακόμα για μένα.

Α: Θα το βάλω σε άλλη κούπα.

Γ: Ένα τσάι για τους δυο μας.

Α: Με δύο κούπες.

Γ: Αλλά πίνουμε μόνο με μία.

Α: Δεν είναι πιο γλυκό έτσι;

Γ: Είναι…

Α: Τώρα είναι εντάξει;

Γ: Τώρα είμαι εντάξει.

Α: Ακόμα καλύτερα.

Γ: Θέλω μόνο το καλό.

Α: Δεν έχω τίποτα άλλο να σου δώσω.

Γ: Δεν θέλω τίποτα άλλο.

Α: Γι’ αυτό είμαι εδώ.

Γ: Το ξέρω.

Α: Είμαι ο άνθρωπός σου.