– Ποιος πιστεύει στις συνθήκες;

– Κανείς.

– Ποιος υπογράφει τις συνθήκες;

– Όλοι.

– Αυτό δεν είναι παράδοξο;

– Όχι!

– Τότε τι είναι;

– Παράλογο!

– Και νομίζετε πως με καθησυχάσατε με τα λόγια σας;

– Δεν ήταν ο σκοπός μου.

– Γιατί πρέπει να τις μελετάμε;

– Διότι και το παράλογο έχει τη λογική του.

– Και ποιος είναι;

– Η διπλωματία.

– Μήπως εννοείτε την υποκρισία;

– Καθόλου. Χρόνος. Η υποκρισία δεν φαίνεται.

– Ενώ η διπλωματία;

– Όλοι γνωρίζουν την αξία της.

– Και ποια είναι;

– Δεν έχει. Χρόνος. Είναι ένα παίγνιο αρχών.

– Ένα παίγνιο αρχών δίχως τέλος.

– Δεν υπάρχουν τελικές συνθήκες. Μόνο αρχικές!

– Με την έννοια της φυσικής;

– Με την έννοια της στρατηγικής…

– Οι συνθήκες δεν είναι τέλη πολέμων, όπως νομίζουμε.

– Μα τι είναι τότε;

– Αρχές μαχών.