Λες ότι δεν πιστεύεις σε τίποτα πια.

Κι όμως κρατάς ακόμα στο χέρι

το μολυβένιο στρατιώτη απ’ τα παλιά.

Ένα όνειρο, ακόμα κι αν κουτσαίνει,

σίγουρα υπάρχει.

Θυμήσου τη λίμνη

και το καπάκι της μπύρας.

Είναι ακόμα εκεί,

στη χώρα που δεν φθάνουμε ποτέ.

Και παρ’ όλα αυτά

η φαντασία μας επιπλέει ακόμα.

Μην αφήσεις το μολυβένιο στρατιώτη να πέσει.

Ονειρεύεσαι χάρις σ’ αυτόν

γιατί είναι η ανθρωπιά σου.