– Γιατί δεν έχεις χέρια;

– Γιατί δεν παίρνω τίποτα.

– Γιατί δεν έχεις πόδια;

– Γιατί δεν φεύγω.

– Τότε πώς θα μου φέρεις λουλούδια;

– Το έχω ήδη σκεφτεί.

– Δηλαδή;

– Θα σου τα στείλω.

– Μα πώς;

– Με τη σκέψη.

– Μα εγώ θέλω…

– Την αγάπη;

– Ναι.

– Η κοινωνία δεν επιτρέπει στα τέρατα ν’ αγαπούν.

– Μα γιατί;

– Διότι ξέρουν.

– Τι ξέρουν;

– Ν’ αγαπούν.

– Και οι άλλοι;

– Θέλουν μόνο ν’ αγαπηθούν δίχως κόστος.

– Υπάρχει αγάπη δίχως κόστος;

– Όχι.

– Δεν καταλαβαίνω.

– Δεν υπάρχει τίποτα να καταλάβεις.

– Γιατί;

– Γιατί να είναι όλα κατανοητά;

– Υπάρχουν άνθρωποι που καταλαβαίνουν;

– Τους ονομάζουν τέρατα.

– Τότε πρέπει κι εσύ να είσαι τέρας.

– Θα κάνω ό,τι μπορώ τότε.

– Μην ξεχάσεις τα λουλούδια μου.

– Δεν θα τα ξεχάσω.

– Σ’ αγαπώ γιατί μ’ αγαπάς.

– Σ’ αγαπώ όπως είσαι. Είσαι η ομορφιά της ζωής μου.

– Το λες αυτό επειδή είσαι άσχημος.

– Λέω απλώς την αλήθεια. Έχεις δίκιο όμως είμαι άσχημος.

– Δεν πειράζει αφού είσαι τέρας.

– Σωστά.

– Δεν ξέρω όμως πώς νιώθεις.

– Για ποιο πράγμα;

– Για σένα!

– Δεν έχει σημασία.

– Τι έχει τότε;

– Εσύ.

– Κι εσύ;

– Είμαι εδώ για σένα.

– Γι’ αυτό μου έδωσες την καρδιά σου;

– Γι’ αυτό τα τέρατα είναι άκαρδα.

– Δεν το είχα σκεφτεί αυτό.

– Δεν υπήρχε λόγος.

– Μα τώρα υπάρχει.

– Γιατί;

– Γιατί είσαι το δικό μου τέρας.

– Δεν το ήξερες;

– Τώρα νιώθω την καρδιά σου.

– Επειδή σου την έδωσα;

– Επειδή την έχεις για μένα.

– Μόνο γι’ αυτό το λόγο την κρατούσα.