Εκείνοι που νόμιζαν ότι πέθανε η ιστορία κι ότι μπορούμε να την αντικαταστήσουμε με μια μεταμοντέρνα προσέγγιση, βλέπουν τώρα πρακτικά τα όρια της μεθοδολογίας τους. Η αντίσταση του ελληνικού λαού δεν ήταν μάταιη. Και αυτό είναι ένα μάθημα της ιστορίας. Σ’ εκείνους που πιστεύουν μόνο στους θεσμούς και όχι στους ανθρώπους, η ανθρωπότητα στέλνει το μήνυμα της θυσίας. Σ’ εκείνους που δεν αναμείχθηκαν στον αγώνα του βιβλίου, η ανθρωπότητα δεν δίνει καμιά δικαιολογία, διότι η ουδετερότητα δεν είναι ποτέ με το μέρος του θύματος. Η ιστορία εκφράστηκε με την ανάγκη της αντίστασης και όχι της συνεργασίας, όπως το επιθυμούσαν κομματικοί κύκλοι. Έτσι, αναδείχθηκαν οι νέοι δάσκαλοι του γένους και το νέο κρυφό σχολειό. Κάθε προσπάθεια ενάντια στο έγκλημα της ειρήνης δείχνει πόσο ο ελληνικός λαός δεν θέλει να ξεχάσει την ιστορία του. Όλος ο ελληνισμός δεν εγκλωβίζεται μέσα στο παρελθόν, έχει και μέλλον και αυτό το μέλλον ανήκει στην ανθρωπότητα και όχι στην κοινωνία του παρόντος που λειτουργεί ως εργαλείο της λήθης. Με την απόσυρση του βιβλίου της ιστορίας, συνειδητοποιούμε ότι οι μεταρρυθμίσεις αν και είναι απαραίτητες, δεν είναι αναπόφευκτες. Η ορθολογική αντιμετώπιση του βιβλίου της μεταμοντέρνας προσέγγισης είναι εκείνη που οδήγησε στο τωρινό αποτέλεσμα. Μόνο η επιστημονική μεθοδολογία μπορούσε ν’ αντισταθεί σ’ αυτό το πλαίσιο προπαγάνδας και το δόγμα της ουδετερότητας. Είναι οι αξίες που δημιουργούν το υπόβαθρο της ιστορίας και όχι το αντίθετο. Η ιστορία δεν είναι μόνο μια καταγραφή ουδέτερων γεγονότων. Η αφαίρεση των ηρώων από την ιστορία απέτυχε, διότι ο ελληνικός λαός ακούει τα διδάγματα των ηρώων περισσότερο από κάθε προσπάθεια συνεργασίας. Ξέρει ότι οι ελεύθεροι και οι ωραίοι δεν είναι πάντα πρώτοι. Κατά συνέπεια, μπορεί να ακούσει και τη γνώμη των εσχάτων για να εξελιχθεί και για να αντιμετωπίσει τους εχθρούς του. Δεν μπορεί να ξεχάσει τη συμβολή των ανώνυμων αγωνιστών, των άγνωστων στρατιωτών του πολέμου της ιστορίας. Ξέρει πόσα θυσίασαν για να σκέφτεται ελεύθερος και ελεύθερα. Αυτοί που προσπάθησαν να μας φυλακίσουν μέσα στην αδιαφορία της ουδετερότητας και τη λήθη της καθημερινότητας, απέτυχαν διότι δεν είχαν προβλέψει ότι ο ελληνικός λαός δεν τους μοιάζει. Τα σύμβολά μας δεν είναι μόνο συμβολικά, όπως νομίζουν. Ακόμα και οι μύθοι μας έχουν την αξία τους ως ουσία της ιστορίας. Συνεπώς, οι εχθροί των μύθων βρέθηκαν αντιμέτωποι με τους 300 του Λεωνίδα, με τους κλέφτες της επανάστασης, με τους αντάρτες της κατοχής, με τους αντιστασιακούς της δικτατορίας κ.λπ. Όλη η ιστορία μας δεν αποδέχτηκε να υποταχθεί και να καταθέσει τα στεφάνια των νεκρών. Διότι οι ήρωές μας δεν είναι νεκροί, όπως νομίζουν οι μεταμοντέρνοι, ανήκουν στην μνήμη του λαού μας και αποτελούν πλέον τα νοητικά σχήματα του ιστορικού μας υπόβαθρου. Οι ήρωές μας δεν βολεύονται με λιγότερη ιστορία. Η χώρα μας είναι μικρή σε έκταση και το βάθος της ιστορίας είναι απαραίτητο για να χωρέσει τον ελληνισμό που δεν χώρεσε στο νου των μεταμοντέρνων. Η επιστροφή στις πηγές είναι η αναγέννηση της ιστορίας.