Στο σπίτι με το πιάνο

Αγαθή: Δεν σας φανταζόμουν έτσι…
Μιχάλης: Η προσπάθεια είναι ήδη σημαντική.
Μυρσίνη: Πώς τον φανταζόσουνα;
Άγγελος:  Καλύτερα να μην σου πει… Σιωπή.
Αγαθή: Πάντως όχι έτσι…. Χρόνος. Δεν είναι καλύτερα να μιλάμε στον ενικό.
Μυρσίνη: Ναι, ναι, καλή ιδέα. Σιωπή.
Ο Άγγελος κι ο Μιχάλης κοιτάζονται και συμφωνούν. Ωραία.
Αγαθή: Τι θα σας κεράσω;
Μυρσίνη: Ξέρεις εσύ!
Αγαθή: Κλείνει το μάτι της. Έλα μαζί μου.

Πηγαίνουν στην κουζίνα για καφέ.

Μυρσίνη: Έρχομαι.
Άγγελος:  Μην την παρεξηγείς.
Μιχάλης: Δεν υπάρχει πρόβλημα.
Άγγελος:  Το ξέρω, απλώς δεν θέλω να σε πληγώσει.
Μιχάλης: Θα το χαρεί ο Δημήτρης;
Άγγελος:  Εσύ να μου πεις. Κάθεται στο πιάνο.
Μιχάλης: Θα παίξεις τώρα;
Άγγελος:  Δεν θες ;
Μιχάλης: Απλώς θα καθίσω για να σ’ ακούω καλύτερα.
Άγγελος:  Όπου σε βολεύει…

Από την κουζίνα. Αυτοί οι άνθρωποι δεν βολεύονται με λιγότερο… Ο Άγγελος αρχίζει να παίζει.

Αγαθή: Γιατί δεν μου το είπες;
Μυρσίνη: Τι πράγμα;
Αγαθή: Ότι δεν είναι φαλακρός, ότι δεν φορά γυαλιά, ότι…
Μυρσίνη: Ποιος νομίζεις ότι είναι, ο Michel Foucault;
Αγαθή: Φιλόσοφος δεν είναι;
Μυρσίνη: Μα ο Foucault ήταν και… …
Αγαθή: Ναι, ξέρω.
Μυρσίνη: Δεν φαντάζομαι να πιστεύεις ότι…
Αγαθή: Προς Θεού!
Μυρσίνη: Ε, τότε;
Αγαθή: Όλοι οι φιλόσοφοι δεν είναι ανώμαλοι ;
Μυρσίνη: Άλλο πάλι τούτο! Τι προκαταλήψεις είναι αυτές!
Αγαθή: Έλα ντε… Τώρα έπαθα την πλάκα μου.
Μυρσίνη: Χαμογελώντας. Για τόσο κακόγουστη μ’ είχες;
Αγαθή: Όχι, βέβαια. Χρόνος. Απλώς έλεγα με το καλλιτεχνικό ύφος…
Μυρσίνη: Αγαθή…
Αγαθή: Συγγνώμη φιλενάδα.
Μυρσίνη: Ελπίζω να μην πεις τίποτα…
Αγαθή: Αστειεύεσαι… Χρόνος. Τσιμουδιά!
Γελούν και οι δύο. Φέρνουν τον καφέ στο σαλόνι και κάθονται προσεχτικά. Ο Άγγελος δεν τελείωσε ακόμα το Allegro non troppo και περιμένουν. Η Αγαθή εξετάζει λεπτομερειακά το Μιχάλη που προσέχει μόνο την εκτέλεση του Αγγέλου. Κάπου – κάπου κοιτάζει τη Μυρσίνη που χαμογελά ενώ κάνει νοήματα στην Αγαθή. Δημιουργείται έτσι μια σιωπηλή συζήτηση.

Άγγελος:  Αφήνοντας τα πλήκτρα. Τι θα έλεγε ο Δημήτρης;
Μιχάλης: Νομίζω πως θα ήταν ευτυχισμένος.
Αγαθή: Για ποιο πράγμα μιλάτε;
Μυρσίνη: Για το Μητρόπουλο βέβαια.
Αγαθή: Σημασία έχει τι θα πει το κοινό το βράδυ.
Μυρσίνη: Προσπαθώντας να το δικαιολογήσει. Ναι, και αυτό είναι σημαντικό! Χρόνος. Ο καφές είναι έτοιμος.

Η Αγαθή την ευχαριστεί με το βλέμμα.