Στο τηλέφωνο.

Luis: Κυρία Μυρσίνη;
Μυρσίνη: Μάλιστα.
Luis: Δεν ήξερα ότι ο άνδρα σας είναι ο Μιχάλης…
Μυρσίνη: Τον γνωρίζετε;
Luis: Τον είχα παρακολουθήσει πιο παλιά και βρεθήκαμε και πρόσφατα στο λιμάνι.
Μυρσίνη: Σωστά, μου είπε κάτι για μια μεγάλη σκακιέρα.
Luis: Ακριβώς.
Μυρσίνη: Σας έστειλα το πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου.
Luis: Το έλαβα και σας ευχαριστώ.
Μυρσίνη: Θα πάρετε σύντομα και το δεύτερο.
Luis: Άρχισα τη μετάφραση… Και δεν ξέρω πώς να σας ευχαριστήσω.
Μυρσίνη: Η κυρία Αγαθή τα έκανε όλα!
Luis: Ξέρω, ξέρω. Χρόνος. Απλώς διαβάζοντας το κείμενό του…
Μυρσίνη: Σας δυσκολεύει κάτι; Γιατί η γραφή του Μιχάλη…
Luis: Όχι, αντιθέτως!
Μυρσίνη: Έκπληκτη. Αντιθέτως;
Luis: Πρώτη φορά στη ζωή μου νιώθω ωραία.
Μυρσίνη: Θα δείτε, τώρα θα πάνε όλα καλύτερα.
Luis: Δεν ξέρω, πάντως η γραφή του με γεμίζει.
Μυρσίνη: Χαίρομαι. Χρόνος. Λάβατε και την προκαταβολή της υποτροφίας;
Luis: Όχι ακόμα. Αλλά η κυρία Αγαθή τα κανόνισε όλα.
Μυρσίνη: Είναι καλός άνθρωπος.
Luis: Το είδα. Χρόνος. Σας ευχαριστώ και πάλι.
Μυρσίνη: Εγώ σας ευχαριστώ που μεταφράζετε το έργο του Μιχάλη.
Luis: Τα σέβη μου.

Στο τηλέφωνο.

Αγαθή: Έλα, εσύ είσαι;
Μυρσίνη: Τι κάνεις, χρυσή μου;
Αγαθή: Μίλησες με το Μιχάλη;
Μυρσίνη: Τώρα πάω σπίτι. Χρόνος. Τι έγινε;
Αγαθή: Να μου πεις τι θα σου πει για το σπίτι μας….
Μυρσίνη: Εντάξει.
Αγαθή: Και για τον καφέ!
Μυρσίνη: Καλά.
Αγαθή: Αχ, ξέχασα!
Μυρσίνη: Τι πράγμα;
Αγαθή: Και πώς είδε τον δικό μου ;
Μυρσίνη: Έχεις άγχος για αύριο ;
Αγαθή: Δεν μπορείς να φανταστείς. Χρόνος. Και δεν ξέρω ακόμα τι θα βάλω. Εσύ;
Μυρσίνη: Δεν το κοίταξα ακόμα.
Αγαθή: Να μου πεις! Εντάξει;
Μυρσίνη: Μήπως θες να πάμε στην αγορά;
Αγαθή: Αχ, τι γλυκιά που είσαι! Χρόνος. Ναι, ναι…
Μυρσίνη: Θα φάμε με τον Μιχάλη και μετά έρχομαι.
Αγαθή: Σε λατρεύω.
Μυρσίνη: Έλα, μην κάνεις έτσι, θα τα πούμε μετά!
Αγαθή: Ωραία.
Μυρσίνη: Θα σου φέρω και τη μετάφραση.
Αγαθή: Είσαι τέλεια.
Μυρσίνη: Σε κλείνω, γιατί με παίρνει ο Μιχάλης.
Αγαθή: Εντάξει… Φιλάκια.
Μυρσίνη: Φιλάκια. Χρόνος. Έφθασες, αγάπη μου; Χρόνος. Κι εγώ, σε λίγο…