Στο δωμάτιο με το πιάνο.

Άγγελος: Τι της ζήτησες, λέει;
Αγαθή: Χαράς το πράγμα…
Άγγελος: Αστειεύεσαι;
Αγαθή: Αφού το δέχτηκε, σου λέω!
Άγγελος: Κι ο Μιχάλης;
Αγαθή: Αυτός γράφει συνεχώς, γιατί να μην το δεχθεί; Εξάλλου λέει ότι θέλει να βοηθήσει την ανθρωπότητα, ας βοηθήσει έναν άνθρωπο.
Άγγελος: Είναι απίστευτο πώς απλοποιείς τα πράγματα!
Αγαθή: Χαμογελώντας. Γι’ αυτό δεν μ’ αγαπάς; Πηγαίνει στην κουζίνα.
Άγγελος: Γελώντας. Ναι, γι’ αυτό! Επιστρέφει γρήγορα.
Αγαθή: Μήπως ήρθε ο ανώμαλος;
Άγγελος: Εννοείς ο Μιχάλης;
Αγαθή: Ξέρεις τι εννοώ…
Άγγελος: Ναι, ήπιαμε καφέ.
Αγαθή: Καλά αυτός πίνει και καφέ στην κουζίνα; Χρόνος. Δεν μπορούσες να τον βάλεις στο σαλόνι;
Άγγελος: Κι ο Ηράκλειτος…
Αγαθή: Διακόπτοντας τον. Τι σχέση έχει ο Ηράκλειτος; Έρχεται ένας άνθρωπος στο σπίτι και του δίνεις καφέ στην κουζίνα; Ευτυχώς που ήταν όλα πεντακάθαρα!
Άγγελος: Πρώτη φορά τον ονομάζεις άνθρωπο!
Αγαθή: Τρόπος του λέγειν.
Άγγελος: Ξέρεις, δεν έπαθε τίποτα…
Αγαθή: Αυτός σίγουρα όχι… Εμένα με ρωτάς;
Άγγελος: Τι έπαθες εσύ;
Αγαθή: Έγινα ρεζίλι… Σιγοκλαίει…
Άγγελος: Μην κάνεις έτσι.
Αγαθή: Αναγκάστηκα να του ζητήσω βοήθεια.
Άγγελος: Και δεν το δέχτηκε;
Αγαθή: Όχι, αυτό είναι χειρότερο!
Άγγελος: Δεν σε καταλαβαίνω.
Αγαθή: Πώς να με καταλάβεις. Σιωπή. Τον βρίζω, τον λέω ανώμαλο, ενώ δεν μου έχει κάνει τίποτα… Χρόνος. Κι όταν ζητάω κάτι στη φίλη του, εκείνη προσφέρεται αμέσως να με βοηθήσει, ενώ τη γνώρισα χθες κι εκείνος το δέχθηκε χωρίς να με γνωρίζει καν.
Άγγελος: Και ποιο είναι το πρόβλημα;
Αγαθή: Νιώθω άβολα!
Άγγελος: Ο στόχος σου δεν είναι να βοηθήσεις τον Luis;
Αγαθή: Ναι, ναι, τον καημένο…
Άγγελος: Και το πέτυχες! Πρέπει να είσαι χαρούμενη.
Αγαθή: Ναι, αλλά πώς;
Άγγελος: Συνειδητοποιώντας πόσο δυνατή είναι η ανθρωπιά.
Αγαθή: Τι γλυκός που είσαι μαζί μου!
Άγγελος: Αφού είσαι η ζωή μου! Μην κλαις πια!
Αγαθή: Τον έκανες με καϊμάκι;
Άγγελος: Ναι, ναι, μην ανησυχείς!
Αγαθή: Πάλι καλά! Χρόνος. Είπε τίποτα για το σπίτι;
Άγγελος: Του άρεσε κι η κουζίνα μας… Ένιωθε ζεστασιά.
Αγαθή: Τι ξέρει από αυτά;
Άγγελος: Και η ανθρωπιά έχει παρελθόν.
Αγαθή: Είδες πάλι τον κατηγορώ!
Άγγελος: Δεν είσαι μόνη… Όλη η κοινωνία…
Αγαθή: Κι αν είναι άδικη η κοινωνία, πρέπει να είμαι κι εγώ;
Άγγελος: Δεν τον πειράζουν αυτά…
Αγαθή: Τι τον πειράζει τότε;
Άγγελος: Τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας!
Αγαθή: Μόνο αυτό; Τι παράξενος άνθρωπος.