Στο δωμάτιο με το πιάνο.

Μιχάλης:  Σας διέκοψα;
Άγγελος: Μελετούσα το τέταρτο μέρος…
Μιχάλης:  Maestoso, Allegro.
Άγγελος: Non troppo!
Μιχάλης:  Σωστά, όπως και το πρώτο, non troppo…
Άγγελος: Την έχετε μελετήσει κι εσείς;
Μιχάλης:  Το σπάνιο μ’ αγγίζει. Αυτή η σονάτα δείχνει και μερικά όρια.
Άγγελος: Στις «εξωτερικές» κινήσεις.
Μιχάλης:  Ακριβώς. Αλλά είμαι σίγουρος πως τα έχετε ήδη ξεπεράσει.
Άγγελος: Δεν θα το έλεγα. Η γραφή του Μητρόπουλου είναι πλούσια κι εμπεριέχει τόσες καινοτομίες που… Σιωπή.
Μιχάλης:  Συνεχίστε, μ’ ενδιαφέρει.
Άγγελος: Η ενσωμάτωση των παραδοσιακών στοιχείων είναι πράγματι έντεχνη.
Μιχάλης:  Φαντάζομαι ότι εννοείτε ειδικά για το πιάνο.
Άγγελος: Πολύ σωστά. Η αρχιτεκτονική της συμφωνίας είναι διαφορετική.
Μιχάλης:  Ούτε Brahms ούτε Bartόk
Άγγελος: Όχι, πιο πέρα ακόμα. Χρόνος. Μόνος του.
Μιχάλης:  Ένας βράχος;
Άγγελος: Ένας φάρος δίχως φως.
Μιχάλης:  Επικίνδυνος…
Άγγελος: Ναι, πολύ. Χρόνος. Αλλά δεν είμαι μόνος.
Μιχάλης:  Έχετε τον πανέμορφο μαύρο ίππο σας.
Άγγελος: Νιώθω όμως τόσο μικρός.
Μιχάλης:  Ο ωκεανός είναι πάντα μεγάλος.
Άγγελος: Τι θέλετε να πείτε;
Μιχάλης:  Δεν είναι όμως εχθρός των ανθρώπων.
Άγγελος: Όπως και ο χρόνος. Χρόνος. Θα ετοιμάσω καφέ.
Μιχάλης:  Καλώς. Σιωπή. Να σας συνοδέψω;
Άγγελος: Αν θέλετε…. Αναρωτιέμαι τι θα πει η Αγαθή;

Πηγαίνουν στην κουζίνα.

Μιχάλης:  Κι ο Ηράκλειτος δούλευε στην κουζίνα.
Άγγελος: Γελώντας. Αυτό είναι το μόνο που δεν θα πει. Χρόνος. Γλυκός;
Μιχάλης:  Ναι, ευχαριστώ.

Ο Άγγελος βράζει τον καφέ.

Άγγελος: Η μάνα μου τον κάνει πάντα με καϊμάκι.
Μιχάλης:  Καλά κάνει!
Άγγελος: Σας αγγίζουν και τα παραδοσιακά;
Μιχάλης:  Μ’ αγγίζει ό,τι αφορά τον άνθρωπο.
Άγγελος: Η Αγαθή έχει άλλη άποψη.
Μιχάλης:  Για ποιο πράγμα;
Άγγελος: Για σας… Σιωπή.
Μιχάλης:  Και η αφαίρεση προσθέτει!
Άγγελος: Σαφώς. Χρόνος. Είστε ένα τέρας γνώσης γι’ αυτήν.
Μιχάλης:  Το τέρας μου αρκεί.
Άγγελος: Δεν ήθελα να σας πληγώσω.
Μιχάλης:  Και τα τέρατα έχουν αντοχές.
Άγγελος: Αλλά δεν είναι κρίμα ; Χρόνος. Έχετε αφοσιωθεί στους ανθρώπους κι εκείνοι βλέπουν μόνο το τέρας.
Μιχάλης:  Τι άλλο θα θέλατε να δουν;
Άγγελος: Απλώς τον άνθρωπο που πίνει καφέ μ’ ένα φίλο.
Μιχάλης:  Ποιος θα τον κοίταζε;
Άγγελος: Ο ωκεανός που βλέπει και τους φάρους δίχως φως.
Μιχάλης:  Βλέπετε έχει δίκιο η Αγαθή.
Άγγελος: Θ’ αλλάξει γνώμη όταν σας γνωρίσει.

Μιχάλης:  Είναι φίλη σας και αυτό μου αρκεί. Πίνοντας τον καφέ. Στην Αγαθή!