Σ’ ένα βιβλιοπωλείο, δύο γυναίκες.

Μυρσίνη: Δεν υπάρχει ελληνική έκδοση του βιβλίου.
Αγαθή: Συγγνώμη;
Μυρσίνη: Σας άκουσα που ζητούσατε τους Δίκαιους του Καμύ.
Αγαθή: Είναι για τον φίλο μου.
Μυρσίνη: Αυτό το βιβλίο δεν υπάρχει στα ελληνικά.
Αγαθή: Ολόκληρο βραβείο Νόμπελ πήρε ο άνθρωπος, κανείς δεν σκέφτηκε να μεταφράσει το έργο του;
Μυρσίνη: Υπάρχει μια μετάφραση… Την έχω σπίτι…. Αν θέλετε…
Αγαθή: Δεν ξέρω, τι να σας πω. Χρόνος. Το βιβλίο το θέλει ο φίλος μου. Είναι πιανίστας και κάτι θα σκέφτηκε…
Μυρσίνη: Θα δώσει συναυλία;
Αγαθή: Ναι, ναι, μεθαύριο. Αν μπορείτε…
Μυρσίνη: Μεθαύριο. Τι σύμπτωση!
Αγαθή: Γιατί το λέτε αυτό;
Μυρσίνη: Ο φίλος μου κανόνισε να βγούμε έξω το ίδιο βράδυ, για ν’ ακούσουμε την Ελληνική Σονάτα.
Αγαθή: Χαρούμενη. Ο δικός μου τη δίνει!
Μυρσίνη: Χαίρομαι. Τότε θα ξαναβρεθούμε.
Αγαθή: Σίγουρα. Με λένε Αγαθή.
Μυρσίνη: Κι εμένα, Μυρσίνη.
Αγαθή: Ο δικός μου λέγεται Άγγελος.
Μυρσίνη: Ο Μιχάλης μου δεν ήξερε να μου πει τ’ όνομά του.
Αγαθή: Αχ, αυτοί οι άντρες δεν προσέχουν τίποτα.
Μυρσίνη: Θα σας φέρω τη μετάφραση εκείνο το βράδυ.
Αγαθή: Στον ενικό, στον ενικό…
Μυρσίνη: Εντάξει.
Αγαθή: Πού πας τώρα;
Μυρσίνη: Στην αγορά, ήθελα να πάρω ένα καπέλο και να του κάνω έκπληξη.
Αγαθή: Καλή ιδέα. Πάμε μαζί.

Βγαίνουν μαζί από το βιβλιοπωλείο. Περπατούν στο πεζοδρόμιο.

Μυρσίνη: Είσαι πολύ γλυκιά.
Αγαθή: Μόνο μ’ αυτούς που μ’ αρέσουν. Εσύ φαίνεσαι καλός άνθρωπος.
Μυρσίνη: Έτσι λέει κι ο Μιχάλης!
Αγαθή: Είμαι σίγουρη ότι έχει δίκιο. Χρόνος. Πάντως έχει γούστο.
Μυρσίνη: Να ΄σαι καλά. Κι ο δικός σου δεν πάει πίσω.
Αγαθή: Αχ, αυτή η καλοσύνη σου.
Μυρσίνη: Έχεις καμιά ιδέα για καπέλα;
Αγαθή: Έχει ένα μαγαζί πιο πάνω στην Ερμού.
Μυρσίνη: Α, το ξέρω. Χρόνος. Και θα τα πούμε στο δρόμο.
Αγαθή: Αυτές οι μέρες είναι λίγο δύσκολες με τις πρόβες.
Μυρσίνη: Έχει άγχος;
Αγαθή: Αστειεύεσαι! Εγώ το έχω. Αυτός και η μουσική είναι ένα. Ο κόσμος είναι που τον… Ξέρεις…
Μυρσίνη: Θα ΄μαστε κι εμείς εκεί αυτή τη φορά.
Αγαθή: Θα του το πω να το χαρεί.
Μυρσίνη: Είσαι κι εσύ μουσικός;
Αγαθή: Όχι, δασκάλα.
Μυρσίνη: Τι ωραία θα είναι με τα παιδιά!
Αγαθή: Έχω και κάτι τερατάκια! Αλλά είναι γλυκούλια….
Μυρσίνη: Φαντάζομαι!
Αγαθή: Εσύ τι κάνεις;
Μυρσίνη: Είμαι ζωγράφος.
Αγαθή: Τέλεια! Θέλω να δω τα έργα σου.
Μυρσίνη: Θα σου τα δείξω, μην ανησυχείς.
Αγαθή: Φθάσαμε!

Μπαίνουν μες στο μαγαζί.